اﺧﺘﻼﻻت ﺧﻠﻘﻲ )دو ﻗﻄﺒﻲ- اﻓﺴﺮدﮔﻲ- ﻣﺎﻧﯿﺎ(

ﺧﻠﻖ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ طﺒﯿﻌﻲ طﻮر ﻣﻌﻤﻮل طﯿﻒ وﺳﯿﻌﻲ از ﺣﺎﻻت ﺧﻠﻘﻲ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﺗﻈﺎھﺮات ﻋﺎطﻔﯿﺸﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ھﻤﺎن اﻧﺪازه وﺳﯿﻊ و ﺑﺰرگ اﺳﺖ؛ ھﻤﭽﻨﯿﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺣﺎﻻت ﺧﻠﻘﻲ و ﻋﺎطﻔﻲ ﺧﻮد ﻛﻤﺎﺑﯿﺶ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺎﺷﻨﺪ .در اﺧﺘﻼﻻت ﺧﻠﻘﻲ آن اﺣﺴﺎس ﺗﺴﻠﻂ از ﺑﯿﻦ  ،( رﻓﺘﻪ و ﻓﺮد رﻧﺞ و ﻋﺬاﺑﻲ ﻋﻈﯿﻢ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ .در ﺑﯿﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﺎﻻﻳﻲ دارﻧﺪ )ﻳﻌﻨﻲ در ﻣﺎﻧﯿﺎ (ﻛﺎھﺶ ﺧﻮاب، اﻓﺰاﻳﺶ اﻋﺘﻤﺎد Flight of ideas) (، ﭘﺮش اﻓﻜﺎر Expansiveness)ﮔﺸﺎده ﺧﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ و اﻓﻜﺎر ﺧﻮد ﺑﺰرگ ﺑﯿﻨﺎﻧﻪ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد .در ﺑﯿﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻠﻖ اﻓﺴﺮده اي دارﻧﺪ )ﻳﻌﻨﻲ در اﻓﺴﺮدﮔﻲ(، از ﻧﺴﺒﺖ دادن ﻛﺎرﻣﺎﻳﻪ )اﻧﺮژي (و ﻋﻼﻗﻪ، اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه، دﺷﻮار ﺷﺪن ﺗﻤﺮﻛﺰ، از دﺳﺖ دادن اﺷﺘﮫﺎ، و اﻓﻜﺎر ﻣﺮگ ﻳﺎ ﺧﻮدﻛﺸﻲ وﺟﻮد دارد .دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪ ھﺎ و ﻋﻼﺋﻢ اﺧﺘﻼﻻت ﺧﻠﻘﻲ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﻲ در ﺳﻄﺢ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ، ﺗﻮاﻧﺎﻳﯿﮫﺎي ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ، ﺗﻜﻠﻢ، و ﻛﺎرﻛﺮدھﺎي  ً .( ﻧﺒﺎﺗﻲ )از ﻗﺒﯿﻞ ﺧﻮاب، اﺷﺘﮫﺎ، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺟﻨﺴﻲ )و ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻈﻤﮫﺎي زﻳﺴﺘﻲ اﻳﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ھﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺨﺘﻞ ﺷﺪن ﻛﺎرﻛﺮدي ﺑﯿﻦ ﻓﺮدي، اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، و ﺷﻐﻠﻲ ﺑﯿﻤﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد .ﺑﯿﻤﺎران دﭼﺎراﺧﺘﻼﻻت ﺧﻠﻘﻲ اﻏﻠﺐ ﻛﯿﻔﯿﺘﻲ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ وﺻﻒ، اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺺ، ﺑﺮاي ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮﺿﻲ ﺧﻮد ﻗﺎﻳﻞ اﻧﺪ .اﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﻛﻪ اﺧﺘﻼﻻت ﺧﻠﻘﻲ ﺟﺰء ﭘﯿﻮﺳﺘﺎر اﻧﻮاع طﺒﯿﻌﻲ ﺧﻠﻖ اﺳﺖ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ از ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎزي اﻓﺮاطﻲ ﺑﺎﻟﯿﻨﮕﺮان ﺑﺎ اﻳﻦ اﺧﺘﻼﻻت ﻧﺎﺷﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺣﺴﺎس واﻗﻌﻲ ﺑﯿﻤﺎران را ﻣﺨﺘﻞ ﺳﺎزد .