بررسی رابطه ميان بازی های رايانه ای و مهارت اجتماعی نوجوانان

عنوان                                                                                                                 صفحه

 فصل اول: کليات

1-1 مقدمه9

2-1 تعريف مسئله10

3-1  ضرورت و اهميت انجام تحقيق12

4-1 اهداف تحقيق12

5-1 پيشينه تحقيق13

فصل دوم: گستره نظری

1-2 نوجوانی16

1-1-2 اهميت نوجوانی17

2-1-2 اجتماعی شدن18

الف) عوامل اجتماعی شدن19

ب) رسانه های همگانی و نوجوانان21

2-2 بازی های رايانه ای-ويديويی22

1-2-2 ارتباط22

2-2-2 ارتباط جمعی23

3-2-2 رسانه های گروهی (همگانی)24

4-2-2 تاريخچه بازی های رايانه ای- ويديويی24

5-2-2 محتوای بازی ها25

6-2-2 تفاوت های دو جنس در بازی ها26

7-2-2 پيامد بازی ها27

الف) خشونت27

ب) عزت نفس28

ج) آثار جسمانی28

د) تعاملات اجتماعی28

3-2 مهارت اجتماعی28

فصل سوم: روش پژوهش

1-3 روش تحقيق38

2-3 جامعه آماری38

3-3 حجم نمونه38

4-3 ابزار گردآوری اطلاعات38

5-3 روش استخراج اطلاعات40

فصل چهارم: يافته های پژوهش

1-4 اطلاعات توصيفی42

2-4 تحليل داده ها49

فصل پنجم: نتيجه گيری

1-5 نتيجه گيری55

2-5 محدوديت ها56

3-5 پيشنهادها56

فهرست منابع57

 

* پيوست ها

پيوست الف- پرسشنامه جمعيت شناسی ......59

پيوست ب- پرسشنامه مهارت های اجتماعی61

دوران کودکی و نوجوانی سنين بسيار حساسی است که باعث شکل گيری شخصيت افراد می شود. آنها در اين سنين ياد می گيرند چگونه در جامعه در کنار ديگران زندگی کنند و با آنها رابطه داشته باشند و نيازهای خود را برآورده سازند؛ اما اگر در اين دوران مهارت های لازم را فرا نگيرند در آينده نمی توانند افراد موفقی باشند.

يکی از راه های فراگيری اين مهارت ها بازی کردن است. کودک در خلال بازی نه تنها روحيه شادابی پيدا می کند، بلکه مهارت های اجتماعی را نيز می آموزد.

مسئله ای که امروزه والدين با آن درگير هستند و برای آنها نگرانی ايجاد کرده بازی های رايانه ای است.

بازی های رايانه ای از نظر محتوا، گرافيک و نحوه ی برنامه ريزی شدن، چنان جذاب هستند که کودکان و نوجوانان و حتی افرادی با سنين بالاتر نيز جذب آنها می شوند و دوست دارند اين بازی ها را انجام دهند. وقتی فرد شروع به بازی می کند، می خواهد تا آخرين مرحله پيش برود و اگر نتوانست بارها تلاش می کند. اين عمل باعث می شود او نسبت به مابقی کارهايی که بايد انجام دهد و همچنين زمان غافل شود. برای اين افراد فقط بازی مهم است. اگر اين افراد به حال خود رها شوند فراموش می کنند نيازهای اوليه خود مانند غذا خوردن را برآورده سازند. در انجام بازی های رايانه ای بايد حد اعتدال را رعايت کرد وگرنه علاوه بر بيماری های جسمانی و روانی که فرد ممکن است با آن درگير شود، باعث می شود کودکان و نوجوانان زمان کمتری را برای يادگيری علوم اختصاص دهند و درنتيجه دچار افت درسی شوند؛ البته بيشتر والدين سعی می کنند بر کارهای فرزندانشان نظارت داشته باشند؛ اما برخی از نوجوانان چنان درگير اين بازی ها می شوند که ديگر قابل کنترل نيستند. آنها از رفتن به ميهمانی سرباز می زنند تا ساعات بيشتری را بتوانند صرف اين بازی ها بکنند، دوست، آشنا، فاميل و همچنين غذای آنها اين بازی ها می شود. در اين جاست که آنها نه تنها به خود آسيب می رسانند، بلکه جامعه را در آينده با مشکلاتی مواجه می کنند؛ زيرا فردی که بايد سال های بعد اداره جامعه را در دست گيرد به علت آموزش نديدن، توانايی لازم برای زندگی کردن را ندارد و نمی تواند در جهت رشد و توسعه کشور نقشی را ايفا کند.